Nergens zo onveilig als thuis. Geen opbeurende gedachte, maar helaas een realiteit voor velen. Men schat dat in ons land 1 vrouw op 5 krijgt af te rekenen met partnergeweld. Een slagveld achter gesloten deuren. In heel de discussie rond gezinsgeweld wordt één groep meestal vergeten: de kinderen. Want vrouwen zijn niet de enige slachtoffers. Kinderen en jongeren lijden vaker dan je denkt onder geweld.
Vertrouwenscentra in Vlaanderen krijgen jaarlijks 4 à 5.000 meldingen binnen van kindermishandeling, waarbij ruim 6.000 kinderen betrokken zijn. Cijfers om stil van te worden, en waarschijnlijk slechts het topje van de ijsberg. Schattingen stellen dat 2-5 % van de kinderen en jongeren wordt mishandeld. In België kom je zo al snel aan 45.000 slachtoffers. Al gaat het dan niet alleen om fysieke mishandeling. En ook goed om weten: kindermishandeling komt voor in alle milieus.
Exacte cijfers zijn niet bekend, want rond kindermishandeling hangt nog steeds een waas van taboe, en al te vaak kiest men ervoor de andere kant op te kijken. Onaanvaardbaar, want kindermishandeling tekent je voor het leven, of het nu om lichamelijk, seksueel of emotioneel misbruik gaat.
Kinderen en jongeren zijn ook op een andere manier slachtoffer van huiselijk geweld. Unicef schat dat in ons land tussen 26.000 en 170.000 kinderen getuigen zijn van geweld tegen één van de ouders. Hallucinante cijfers, want opgroeien in een gezin waar geweld heerst laat zijn sporen na, zelfs al krijg je zelf geen klappen. Schuldgevoelens, machteloosheid, wantrouwen in je medemens: het zijn maar enkele voorbeelden van wat partnergeweld bij kinderen kan aanrichten. En geweld is een slechte leerschool. Kinderen die voortdurend in ruzie leven, zullen als volwassene sneller zelf de vuisten gebruiken. Een vicieuze cirkel die we moeten doorbreken.
Geweld binnen het gezin blijft vaak verborgen, maar dat maakt het niet minder erg. Het is tijd voor actie. Niet wegkijken, maar ingrijpen, op alle fronten. Samen kunnen we er iets aan doen!
