De verplichte affichering van de meest courante tarieven bij huisartsen, tandartsen en andere zorgverstrekkers komt er voorlopig niet. De meerderheidspartijen stemden het voorstel van sp.a weg in de Kamercommissie Volksgezondheid. En dat is een slechte zaak. Op restaurant bekijk je toch ook eerst het menu om te weten wat het je gaat kosten? Maar bij de arts mag je dat blijkbaar niet weten.
De argumenten van de tegenstanders zijn te gek voor woorden. Het zou te ingewikkeld worden voor de patiënt, die zijn weg niet meer zou vinden in het doolhof van tarieven, we zouden mensen angst aanjagen, en ga zo maar door. Een rits nietszeggende argumenten passeerde de revue. De meerderheid verkiest onduidelijkheid boven een transparant tarief in de wachtkamer. Onbegrijpelijk.
Voorbeelden tonen aan dat affichering geen overbodige luxe is. Zo verdubbelde door de besparingen van minister De Block (Open VLD) het aantal kinesisten dat de wettelijke tarieven niet volgt. Bovendien bleek uit studies van Test Aankoop en de christelijke en de socialistische mutualiteit dat ook verbonden artsen en andere zorgverstrekkers al eens supplementen durven aanrekenen. Door hen te verplichten tot transparantie moet dit onmogelijk worden.
Het voorstel van sp.a werd positief onthaald door de patiëntenverenigingen. Maar de meerderheid kiest ervoor de artsen te volgen die het supplementenpotje liever gedekt houden. Er is maar één besluit mogelijk: met deze rechtse regering trekt de patiënt steeds aan het kortste eind.
