Sinds vorige week weten we dat Gilles De Coster zich voor een jaar De Slimste Mens ter Wereld mag noemen. De prijs voor de Domste Journalist kan ook al uitgereikt worden. Wat Douglas De Coninck in een artikel over volksjury’s uit zijn pen perst, tart immers alle verbeelding. Lees even met me mee: ‘Daar zitten 70 burgers op een rij. De goede helft, hoger opgeleiden en zelfstandigen, komt meteen met attesten die het bewijs leveren van een druk-druk leven of chronische rugpijn. Nadat alle slimmerikken (sic) zichzelf hebben weggeëxcuseerd, worden de anderen om beurt naar voor geroepen en op basis van uiterlijk en beroep beoordeeld door de verdediging en het openbaar ministerie. Beide mogen 7 burgers wraken. Natuurlijk wil iedereen zijn winstkansen maximaliseren en dus draait dit altijd weer uit op een auditie voor de Domste Mens. In elke assisenjury zijn kapsters, poetsvrouwen en stempelaars oververtegenwoordigd.'
Wablieft?! Ik stel voor dat hij in het vervolg zelf de redactielokalen van De Morgen schoonmaakt. Mag ik jou een boekentip geven, Douglas? In Chavs trekt Owen Jones van leer tegen de demonisering van de Britse arbeiders. Tegen de karikatuur van een onderklasse die lui, dom en gewelddadig zou zijn. Wat meteen een vrijbrief is om niets aan ongelijkheid en achterstelling te doen. ‘Het is toch hun eigen schuld, niet waar?’ Het cliché van Vicky Pollard uit Little Britain leeft in vele hoofden, ook van ‘progressieve’ middenklassers. Niet alleen in Engeland, blijkbaar…
