Die liberalen toch, steeds in voor een grapje. Al lachte ik groen bij het laatste ballonnetje van Gwendolyn Rutten (Open VLD). Je weet wel, toen ze kakelde dat koppels het zwangerschapsverlof onder elkaar moesten kunnen verdelen. Bijvoorbeeld 10 weken voor de vrouw en de resterende 5 weken voor haar partner. Heb je de grote verdwijntruc ook opgemerkt? Precies: de moeder verliest 5 weken. Hocus Pocus Pats.
Goochelen draait om afleidingsmaneuvers. Rookgordijnen om je publiek voor het lapje te houden. Dat is bij la Rutten niet anders. Want de liberale verkoopt haar idee als een pleidooi voor een grotere keuzevrijheid. En daar kan toch niemand tegen zijn? Vrijheid blijheid, een nieuwe mijlpaal voor de vrouwenrechten. Zie hier het ei van Columbus voor al wie begaan is met een betere taakverdeling binnen het gezin. Zou er iemand dat geloven?
In De Morgen noemde Tine Peeters het voorstel van Rutten schijnfeminisme van de zuiverste soort. Zeer terecht want die zogenaamde ‘keuzevrijheid’ zal vrouwen zuur opbreken. Open VLD draait de klok terug en veegt de vloer aan met een Europese richtlijn die stelt dat vrouwen recht hebben op 14 weken moederschapsrust. Om nog maar te zwijgen van de 26 weken die de Wereldgezondheidsorganisatie vooropstelt.
Je voelt zo dat tal van moeders de druk zullen voelen om vervroegd weer aan het werk te gaan. Zeker in een precaire job of in een competitieve omgeving. Daar geldt ‘rennen, springen, vliegen, duiken, bevallen, opstaan en weer doorgaan’. Hoe dit de balans tussen werk en gezin kan verbeteren is een goed bewaard geheim.
De vrijheid van Rutten blijkt dus een vergiftigd cadeau. Geen feminisme van de 21ste eeuw maar praat voor het patronaat. Want werkgevers wrijven zich in de handen bij zoveel zotternij. Voor hen is dit echt een geschenk uit de hemel. Zo knabbelt de Thatcher van de Demerstreek vrolijk verder aan de rechten van werknemers. Tot er straks niets meer van overblijft.
Hoe kunnen we dan wel de gevestigde rolpatronen structureel omgooien? Hoe betrekken we mannen meer dan nu bij de zorg voor hun kinderen? Niet door de afbouw van de moederschapsrust maar door de uitbreiding en de versterking van het vaderschaps- en het ouderschapsverlof.
Momenteel hebben mannen recht op 10 dagen vaderschapsverlof. Voor 7 daarvan, terugbetaald via het RIZIV, geldt geen volledige loonwaarborg. Voor wie het niet breed heeft betekent dit een serieuze financiële aderlating. Wat maakt dat lang niet elke vader de volle 10 dagen opneemt. Zonde toch? sp.a pleit dan ook voor een volledige loonwaarborg voor het hele verlof.
En wat met het ouderschapsverlof? Dat is in België vastgesteld op 4 maanden per ouder, het door Europa voorgeschreven minimum. In die periode krijg je 707 euro netto. Niet bijster veel, wat vooral veel mannen afschrikt omdat zij binnen het gezin vaak het meest verdienen. Daarom stelt sp.a een systeem voor waarbij de eerste 2 of 3 maanden hoger vergoed worden - aan 82% van het gederfde brutoloon. Zo wordt het ouderschapsverlof voor de vader vanzelf interessanter. Haalbare plannen waarvoor Open VLD geen centen wil vrijmaken. Andere prioriteiten wellicht?
