Het socialistische ziekenfonds Solidaris betaalt het bezoek aan de dokter en de gynaecoloog volledig terug. Dus ook het remgeld dat je normaal gezien zelf moet bijpassen. Dat is niet naar de zin van minister van Volksgezondheid Maggie De Block. Zij vindt dat de terugbetaling van het remgeld in conflict komt met de principes van de verplichte verzekering. Gratis mag blijkbaar wel als belastingtarief voor grote bedrijven, maar is des duivels voor patiënten. Wat zit hier achter?
Liberalen hebben de mond vol van vrijheid. Maar in de praktijk is die erg selectief. Zo kan voor Open VLD en MR de markt voor multinationals niet vrij genoeg zijn. En mogen werkgevers niet geremd worden door overheidsbemoeienis of inmenging van vakbonden. Maar wanneer een ziekenfonds autonoom beslist om ook het remgeld terug te betalen schreeuwt men moord en brand. Als alle leden van een ziekenfonds hiervoor solidair bijdragen en zo de toegankelijkheid van de basisgezondheidszorg verhogen, mag dat niet. Is vrijheid plots niet meer van toepassing als het ook solidariteit inhoudt?
In de wetenschappelijke literatuur maakt men vaak een onderscheid tussen positieve en negatieve vrijheid. Bij de negatieve variant draait het in de eerste plaats om het ontbreken van dwang. Voorstanders van deze interpretatie, neoliberalen voorop, kijken daarom met argusogen naar overheidsinterventie en herverdelende maatregelen. Waardoor dit al snel uitmondt in de vrijheid van een kleine toplaag ten koste van alle anderen. Een louter formele schijnvrijheid.
Positieve vrijheid daarentegen veronderstelt de mogelijkheid om echt te kiezen en zelf jouw leven in te richten. En daarvoor zijn (een grotere) gelijkheid en gelijke kansen onontbeerlijk. Want wat betekent vrijheid van arbeid wanneer je uit pure armoede eender welke job moet aannemen? En wat is de waarde van vrijheid van informatie als er geen degelijk en betaalbaar onderwijs bestaat? Het zijn maar een paar voorbeelden.
Open VLD en MR blijven - net als N-VA overigens - potdoof voor deze argumenten. Zij staan huiverachtig tegenover elke vorm van herverdeling, tenzij die de rijksten ten goede komt. Het initiatief van Solidaris is voor hen dan ook een verschrikking. Nochtans zouden ze het beter toejuichen. Toegankelijke zorg spaart immers kosten uit. Bovendien vullen de ziekenfondsen met hun aanvullende verzekering gaten in de verplichte verzekering. Maar vooral: het zorgt ervoor dat ook wie het minder breed heeft tijdig naar de dokter gaat.
