Nog nooit bleven zoveel mensen thuis met een burn-out, bore-out of depressie. Toch vertikt de regering werk te maken van een toegankelijke en betaalbare geestelijke gezondheidszorg. Daarom vroeg sp.a via een amendement op de programmawet vanaf 1 september meer middelen hiervoor. Helaas wilde de meerderheid hier niet van weten. Minister van Volksgezondheid Maggie De Block belooft veel voor de toekomst, maar doet nu het tegendeel. Bovenop eerdere besparingen in de gezondheidszorg, vraagt ze een extra inspanning van 84 miljoen. Euro’s die men beter dadelijk zou aanwenden voor de terugbetaling van psychologische zorg. Want 15% van de Belgen vertonen tekenen van een depressie. De kost voor absenteïsme en productieverlies loopt op tot 4% van het bbp. Investeren in mensen en in betaalbare zorg is dus ook kiezen voor de toekomst van je samenleving. De Block moet daarom eindelijk eens op haar strepen staan binnen de regering en de initieel ingeschreven middelen ter beschikking stellen van het RIZIV.
Overigens veranderde de minister zonet een wet op de gezondheidsberoepen waardoor de psychologische zorg haar terechte plaats krijgt. Is het dan niet logisch om ook boter bij de vis te voorzien? Om te garanderen dat die zorg voor iedereen toegankelijk en betaalbaar is? Het Kenniscentrum voor de Gezondheidszorg werkte hiervoor al een methode uit die het RIZIV meteen in de praktijk kan brengen.
Studies bewijzen keer op keer de dringende nood aan terugbetaling van psychologische bijstand. Waarop wacht de minister dan? Waarom laat zij zich bij elke begrotingsronde ringeloren? Terugbetaling van psychologische zorgen is misschien wel een regeringsbelofte, maar voor de realisatie lijkt het wachten tot Sint-Juttemis.
