Begin 2017 lanceerden Dorien Meulenijzer (OCMW-raadslid sp.a Leuven) en Bieke Verlinden (sp.a schepen Leuven) de campagne ‘Ook mijn zorg’. Een vlammend ‘j’accuse’ over de ontmenselijking van een zorgverlening die steeds meer om de centen draait. Standaardisering en bureaucratisering in functie van snel geldgewin. Kapitalisme, kommer en kwel als de K3 van de zorg in de 21ste eeuw. We betalen een zware prijs voor dogmatisch marktdenken.
Een jaar na de hartenkreet van Dorien en Bieke lijkt de situatie niet verbeterd. Privatisering is nog steeds het mot du jour. Intussen is ruim een kwart van de rusthuizen in handen van commerciële spelers, berekende professor emeritus Jozef Pacolet (KULeuven). Spectaculair, want 5 jaar terug was dit maar 18%. Die evolutie baart de expert sociaal beleid grote zorgen. Uit rapporten van de zorginspectie blijkt immers dat in commerciële rusthuizen de kwaliteit van de service vaak te wensen overlaat. De kleinere personeelsinzet laat zich voelen. De human touch wordt weggesaneerd.
Ook in kinderopvang en gehandicaptenzorg zien Dorien en Bieke – met lede ogen - steeds meer private investeerders opduiken. Maar in Leuven geeft men intussen tegengas. Met extra opvang en kwalitatieve begeleiding in de stedelijke kinderdagverblijven. Ook en vooral wanneer de subsidies van hogerhand achterwege blijven. Want kinderen én ouders hebben geen boodschap aan kille rekenkunde. Of door een voortdurende wisselwerking tussen bewoners en personeel in de woonzorgcentra. Kwaliteitsverbetering door interactie, innoveren op mensenmaat. Zo kan het dus ook.
Zorg hoort niet te gaan om winstpercentages of dividenden. Het gaat om jouw kind, jouw ouder, jezelf. Misschien moeten maar meer steden en gemeenten het Leuvense voorbeeld volgen. Of kunnen lokale besturen zich laten inspireren door die oude slogan van wijlen Gaston Geens: wat we zelf doen, doen we beter!
Deze opinie verscheen eerder op www.artsenkrant.com
Foto: André Verhoeven
