Alles kan beter. Dat geldt ook voor de euthanasiewetgeving. Die bestaat intussen dertien jaar en in al die tijd noteerden we slechts één aanpassing. Toch zijn er nog verschillende lacunes en manco’s. Om die weg te werken dient sp.a drie wetsvoorstellen in. Zo willen we euthanasie openstellen voor wie wilsonbekwaam wordt door een hersenaandoening zoals dementie. Mensen moeten – in ons voorstel - hun wens vooraf in samenspraak met hun vertrouwensarts neerschrijven. Zodat men daaraan tegemoet kan komen wanneer het helaas zover is.
Vandaag moeten mensen om de 5 jaar hun wilsverklaring vernieuwen. Dat betekent een hele administratieve rompslomp. Daarom stelt sp.a voor om de wilsverklaring voortaan slechts eenmaal te laten bekrachtigen. Daarna blijft die onbeperkt geldig. Al is ze – uiteraard – net als in de huidige wetgeving ten alle tijden herroepbaar.
Euthanasie mag geen straatje zonder einde worden. Daarom wil sp.a dat artsen die euthanasie weigeren hun patiënten doorverwijzen naar een collega die hun aanvraag wel wil bekijken. Want nu worden mensen nog te vaak van het kastje naar de muur gestuurd, zelfs wanneer ze terminaal zijn. De doorverwijsplicht vermijdt dat mensen in de kou blijven staan, maar houdt ook rekening met de arts met gewetensproblemen. En vermits men tegelijk het medisch dossier overmaakt, kan de patiënt steeds vlot worden behandeld.
sp.a wil aan de hand van deze drie wetsvoorstellen het parlementair debat aangaan. Maar willen de anderen partijen dat ook? Zeker binnen Open VLD zijn er voorstanders van de aanpassingen. Of heeft de meerderheid de ‘ethische deur’ hard in het slot gegooid?
