'Baas in eigen buik': het klinkt als een slogan uit lang vervlogen tijden. De wet Lallemand - Herman - Michielsens, die abortus onder voorwaarden toestaat, is immers al meer dan 20 jaar oud. Maar dat belet een aantal conservatieve krachten niet om dit verworven recht in vraag te stellen. Met de zegen van aartsbisschop Léonard, net als vorig jaar prominent aanwezig op een 'Mars voor het Leven' in de Brusselse straten. Flashback naar donkere dagen?
Soms lijkt het te gek voor woorden. Ik hoorde op TV een betoger een abortusverbod afschilderen als een maatregel om vrouwen te beschermen. Vrouwen zouden nu immers vaak onder druk een abortus ondergaan en daar de rest van hun leven onder lijden. Een fraai staaltje van krom redeneren. Want vrouwen worden niet tot abortus gedreven omdat dit wettelijk kan. Ze hebben daarvoor veel betere redenen. Verbieden doet het aantal abortusingrepen niet dalen. Integendeel: ons land kent juist één van de laagste abortuscijfers ter wereld.
De abortuswet terugschroeven of afschaffen is crimineel. Ongewenst zwangere vrouwen worden weer de illegaliteit ingedreven en zijn een gemakkelijk doelwit voor kwakzalvers van allerlei slag. Ook de psychologische begeleiding komt in het gedrang. En slachtoffers van verkrachting moeten het kind van hun aggressor dragen. Humaan is anders. Natuurlijk is een abortus liefst te vermijden. Maar de ironie wil wel dat de felste abortustegenstanders zich ook verzetten voorbehoedsmiddelen en zelfs seksuele voorlichting. 'Every sperm is sacred', zoals in de meezinger van Monty Python. Al kan het natuurlijk nog erger. In de VS deinzen 'verdedigers van het ongeboren leven' er niet voor terug om medewerkers van abortusklinieken te vermoorden. Van een perverse logica gesproken. Gelukkig zijn we hier nog niet zover.
Wij vrouwen kunnen zelf beslissen over ons lichaam. We hebben daarvoor geen priester of aartsbisschop nodig. 'Baas in eigen buik': actueler dan gedacht...
