We schrijven half april en de twitter-account van Maggie De Block (Open VLD) leert ons dat wurgcontracten en gedwongen huwelijken geen taboe meer zijn voor de Vlaamse liberalen. De tariefakkoorden zijn gered volgens de minister, maar tegen welke prijs? Een blik op die akkoorden toont immers een slachtveld waar enkelingen kleine overwinningen vieren maar de meesten vooral hun wonden likken. Niet in het minst de patiënt.
Ter herinnering: door het schrappen van 2/3de van de indexmassa bruuskeerde minister De Block de zorgverstrekkers. De gevolgen waren vooral bij tandartsen en kinesisten niet te overzien. Zij hadden namelijk een drukkingsmiddel: hun tariefakkoorden liepen eind 2016 af. Snel steeg de spanning naar een kookpunt. Met het gekende resultaat. Het spel dat de minister speelde werd door de patiënt dubbel en dik betaald.
Intussen klopt De Block zich op de borst. Dankzij haar daadkracht is er terug tariefzekerheid en zijn de akkoorden gered. Misplaatst hoerageroep als je het palmares van de minister bekijkt. Alternative facts à la belge.
De kinesisten ervaren het akkoord immers als een wurgcontract. Alleen uit vrees voor sancties (25% minder terugbetaling) stemde een meerderheid hiermee in. Maar zelfs dan zien we een verdubbeling van het aantal kinesisten dat de tarieven niet meer volgt. Bovendien zetten zij de strijd tegen de 25%-regel in. Want zonder die regel had wellicht een veel grotere groep het akkoord opgezegd.
Ook bij de tandartsen is er geen reden tot juichen. Of met het huidige akkoord een stap naar meer tariefzekerheid wordt gezet is erg twijfelachtig, de overeenkomst wordt immers nog voorgelegd. Maar wel staat al vast dat alle patiënten zullen meebetalen. Want de remgelden stijgen nog maar eens. Dat wordt stilaan een constante. Binnenkort bekend als ‘De Wet van De Block’?
En wat met de artsen? Zij waren nog gebonden door een akkoord. Hier eindigt de worstelpartij met de minister voorlopig dan ook in een gedwongen huwelijk. Met een nieuwe mogelijkheid voor de artsen om uit te treden. Voor de patiënt is dit alleen maar uitstel van executie: in 2018 eindigt hij weer als het kind van de rekening.
Zijn de akkoorden nu gered? Ik deel het optimisme van de minister niet. De patiënt moest in afwachting van de akkoorden een enorme toename van de supplementen slikken. En dat voor een wel zeer povere uitkomst: minder tariefzekerheid bij de kinesist en meer remgeld bij de tandarts. Tot overmaat van ramp zit de relatie tussen de minister en de zorgverstrekkers nog steeds in het vriesvak. De Block boekte dus hooguit een Pyrrusoverwinning. En voor patiënten en zorgverstrekkers breken vast nog barre tijden aan. Want staat in de meerjarentabel voor 2018 ook niet weer een besparing van een miljard ingeschreven?
Deze opinie verscheen eerder op www.artsenkrant.com
