Begin oktober, twee berichten. Steeds meer Belgen nemen een tandverzekering, een nieuwigheid van de gekende hospitalisatieverzekeraars. Daarna de omstreden Feminaverzekering van AG Insurance, die zich richt op ‘vrouwelijke’ kankers. Twee afzonderlijke nieuwsfeiten die meer gemeen hebben dan je op het eerste zicht zou denken. Ze tonen immers beide een verontrustende tendens. Door besparingen en commercialisering neemt de ongelijkheid in de zorg de laatste jaren zienderogen toe. Of vrij naar Orwell: ‘All sick people are equal, but some are more equal than others’.
Sinds Maggie De Block (Open VLD) aan het roer staat evolueren we in een rotvaart naar een geneeskunde met twee snelheden. Met een beperkt, betaalbaar aanbod voor iedereen en veel toeters en bellen voor wie het zich kan permitteren. In plaats van de verplichte ziekteverzekering te versterken, duwt de minister de Belg in de armen van privéverzekeraars. En die rekenen zich intussen rijk op onze kosten. There’s no business like health business.
Want we moeten niet naïef zijn: voor zulke verzekeringsmaatschappijen primeert winst op zorg. Om die reden sluiten ze ook de grootste risico’s uit en wordt wie een verzekering écht nodig heeft meteen uit de boot geduwd. Zoals wie al kanker had en vrouwen ouder dan 50 in het geval van AG Insurance. Fraai is uiteraard anders. We mogen trouwens niet vergeten dat voor velen zo’n private verzekering onbetaalbaar is. Volgens het Wetenschappelijk Instituut voor de Volksgezondheid heeft 1 Belgisch gezin op 4 het moeilijk om de zorgkosten te financieren. Denken we echt dat zij die hoge premies kunnen ophoesten?
De steeds meer gehanteerde private verzekeringslogica is dus fundamenteel onrechtvaardig. Maar ze is ook peperduur voor onze samenleving. Uit cijfers van Assuralia blijkt dat van de opgehaalde premies slechts 69,2% wordt uitgekeerd aan schadegevallen. 30,8% gaat naar overheadkosten en winst voor de verzekeraar. Voor individuele polissen loopt dit zelfs op tot 44%. Ter vergelijking: bij de verplichte ziekteverzekering (RiZiv) en de mutualiteiten bedraagt de administratiekost tussen de 3 en de 3,8%. Je leest het goed: een factor 10.
Door het systeem van de private verzekeringen verliezen we zo jaarlijks minstens 366 miljoen euro. Geld dat we beter rechtstreeks in de zorg konden injecteren. Over verspilzucht gesproken. Maar dat is voor rechts geen punt zolang de privésector met de centen gaat lopen. Wie graag een betere, goedkopere en efficiëntere zorg wil, laat dus best een paar heilige blauwe huisjes sneuvelen. Versterk de verplichte ziekteverzekering en schaf de private verzekeringen af!
Deze opinie verscheen eerder op www.artsenkrant.com
