‘Le jour du 14 juillet je reste dans mon lit douillet’ zong Georges Brassens in ‘La Mauvaise Réputation’. Nochtans is 14 juli, de verjaardag van de val van de Bastille, best een feestje waard. De Franse revolutie betekende de doorbraak van de Verlichting en het begin van de moderne tijden. Vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid: het zijn waarden die nog niets aan kracht verloren hebben.
Dan is 11 juli, de herdenking van de Guldensporenslag, heel andere koek. Brabanders hebben niks te vieren, zij zaten in het verliezende kamp. Maar er zit nog veel meer scheef. Denk maar aan de Brugse Metten in de aanloop naar de slag: Srebrenica aan de reien, een etnische zuiveringsoperatie die je nu een enkeltje richting Strafhof van Den Haag zou opleveren. Leuven nam onlangs maarschalk Foch zijn plein af. Pieter De Coninck en Jan Breydel verdienen hetzelfde lot.
De droevige lijn van de Brugse Metten trok men door op 11 juli 1302. Verslagen ridders werden niet gevangen genomen voor losgeld, zoals gebruikelijk was, maar zonder pardon afgeslacht. De Guldensporenslag was inderdaad historisch, maar om de foute redenen.
Je hoeft me niet te wekken: op 11 juli draai ik me nog eens om!
