De beleidsnota Volksgezondheid van minister De Block (Open VLD) leest als een langgerekte lofzang op het eigen werk van de afgelopen vier jaar. De tekst wordt gepresenteerd met een gouden strik er omheen. Nu zijn er best wel stappen in de goede richting gezet, die het leven van sommige mensen kwaliteitsvoller maken. Denk maar aan de terugbetaling van de onco-freezing die jonge vrouwen met kanker toch uitzicht biedt op een latere zwangerschap. Dat dit ook toegankelijk wordt voor vrouwen met een beperkt inkomen is zeker een vooruitgang. Net als de terugbetaling van de borstreconstructie met eigen weefsel. Ook hier zie je dat er inspanningen gedaan worden om de ingreep mogelijk te maken, los van de hoogte van je inkomen. Dit kan je alleen toejuichen.
Maar verder biedt de beleidsnota weinig concreets. Als je naar het globale plaatje kijkt, merk je dat er vooral heel veel niet gebeurt. Want wat is er nu écht gerealiseerd van alle grote aangekondigde ‘werven’? Ging de minister de ereloonsupplementen niet aanpakken? En hoe staat het met het herijken van de nomenclatuur? Hierover niets in de nota van de minister.
Ook de groots aangekondigde hervorming van het ziekenhuislandschap stierf een stille dood. Er is vooralsnog geen sprake van concentratie van zorg, nochtans het uitgangspunt van de hervorming. Wel duidelijk is dat de artsen de touwtjes in de toekomst nog steviger in handen zullen hebben. Een andere financiering van de ‘laag variabele zorg’ in de ziekenhuizen, die onnodige zorg moet vermijden, is helemaal uitgehold. Er wordt geen actie ondernomen om te verhinderen dat artsen onnodige ingrepen doen om hun portemonnee te spijzen. Van zuivere honoraria en het volwaardig financieren van de zorg is niets in huis gekomen. Conclusie: deze hervorming valt erg mager uit.
Ook over de terugbetaling van psychotherapie hangen donkere wolken, want 22 miljoen euro is veel te weinig om de hoogste nood te lenigen. Kinderen en ouderen worden uitgesloten en ook het aantal aandoeningen dat in aanmerking komt voor terugbetaling, is te beperkt.
En wat met Maggie's bewering dat ze de geneesmiddelen betaalbaar houdt? Die blijkt zeer ongeloofwaardig. Zo heeft ze een miljard méér dan afgesproken toegestopt aan de farmaceutische industrie. Voor volgend jaar onderneemt ze zelfs geen poging meer tot een realistische begroting. Intussen worden de geneesmiddelen voor de patiënten almaar duurder en de overschrijdingen van het farma-budget jaar na jaar groter. Besparingen zijn er dan weer wel geweest: liefst 2,1 miljard euro. En dat blijft de patiënt voelen. De tariefzekerheid is er enkel op achteruit gegaan. De deconventie stijgt in verschillende sectoren en ook de ziekenhuizen moeten terugvallen op supplementen. En wie draait er op voor duurdere specialisten, tandartsen en kinesitherapeuten? Juist: de patiënt! De minister overtuigt dus niemand met deze laatste mooi verpakte beleidsnota. Vlot geschreven, maar dat verhult niet dat de Keizer geen kleren draagt.
Foto: UZ Leuven
