‘Wat hebben werkende mensen en gepensioneerden de N-VA misdaan?’, vroegen sp.a-kopstukken Johan Vande Lanotte en John Crombez zich af in De Morgen. Terecht, want het beruchte V-plan van de VOKA-boys is een nauwelijks bedekte aanslag op leven en inkomen van de gemiddelde Belg. Roofkapitalisme in de traditie van Thatcher en Friedman, a working class rip off.
Belastingen verlagen klinkt steeds goed. En ja, de lasten op arbeid moeten naar beneden in ons land. Maar de N-VA-maatregel komt vooral grootverdieners goed uit. Tegenover elke euro die naar de 10% laagste inkomens gaat, staan er 200 voor de 10% rijksten. Niet mijn visie op herverdeling.
Want de gewone man kan het uitzweten. Wat hij misschien wint via lagere belastingen, is hij door een indexsprong in 2015 dubbel en dik kwijt. En als het van N-VA afhangt kunnen we ook daarna de automatische indexaanpassing op onze buik schrijven. All-in akkoorden op sectorniveau komen in de plaats. Dan zijn werkgevers beter af: zij mogen rekenen op de afschaffing van de ‘pestbelastingen’. Allemaal inleveren voor de bedrijfswagen van de CEO?
Wat dan met de sociale zekerheid? Daarvoor haalt N-VA de botte bijl boven. Voortaan slechts 2 jaar werkloosheidssteun, adieu wachtuitkeringen. Wie na school of unief niet direct aan de bak komt, moet maar langer bij pa en ma logeren. Of hoe je de jeugdwerkloosheid afwentelt op de gezinnen. Mooi cadeautje van de ‘partij van de hardwerkende Vlaming’.
Al spreken we misschien beter van de langwerkende Vlaming. Wie jonger is dan 65 en geen 45 arbeidsjaren op de teller heeft, mag van N-VA naar een volwaardig pensioen fluiten. En zo is iedereen gesjareld. Wie vroeg begon – met vaak een fysiek zware job – kijkt tegen een wel erg lange carrière aan. Wie studeerde moet het soms tot z’n 70ste uitzingen. De tijd van werken tot we erbij neervallen is terug van weggeweest in het Walhalla aan de Noordzee. Geen prettig vooruitzicht.
Tel daar nog de bevriezing van het budget van de gezondheidszorg bij, en je weet het wel. Jan met de pet mag van N-VA de crisis betalen. Schreeuwen over transfers naar Wallonië, maar tegelijk miljarden versluizen van werkende mensen naar veelverdieners. De klassenstrijd in een rechts jasje, een strooptocht van rijk tegen arm. The first cut is the deepest, maar wie veel centen heeft ontspringt de dans.
