Opinie

Een liberaal met tsjevenstreken. Of hoe moet je Didier Reynders anders noemen? Creatief was zijn voorstel anders wel: we lossen de discussie over de toplonen van overheidsmanagers op door het overheidsaandeel in Bpost en de NMBS af te bouwen.

‘Le jour du 14 juillet je reste dans mon lit douillet’ zong Georges Brassens in ‘La Mauvaise Réputation’. Nochtans is 14 juli, de verjaardag van de val van de Bastille, best een feestje waard. De Franse revolutie betekende de doorbraak van de Verlichting en het begin van de moderne tijden. Vrijheid, gelijkheid, broederlijkheid: het zijn waarden die nog niets aan kracht verloren hebben.

Het wordt wennen op de speelplaats. ‘Mijn papa is agent’ krijgt als ultiem argument immers duchtige concurrentie. Kinderen die indruk willen maken op hun leeftijdsgenootjes sporen maar best hun vader aan om zich te herscholen tot GAS-ambtenaar, dé schrik voor al wie met confetti of sneeuwballen gooit.

Zo lijkt het wel wanneer je de reacties leest na de dood van Maggie Thatcher. Benieuwd wat de man in de straat hiervan denkt. Want we spreken toch over de vrouw die miljoenen Britten de armoede injoeg? Die de vakbonden kortwiekte en stakers en betogers in mekaar liet timmeren? Die de overheid uitkleedde en uitverkocht?

Was Geert Bourgeois iets te enthousiast in de streekbieren gevlogen voor hij Bart Brinckman ontving? De Vlaamse viceminister-president liep behoorlijk hard van stapel in het weekendinterview in De Standaard. ‘Alles moet naar Vlaanderen komen: fiscaliteit, werk, sociale zekerheid… Gewoon alles.’ Als het van het orakel van Izegem afhangt is het na 2014 gedaan met België.

15 pagina’s: meer had de 93-jarige Stéphane Hessel niet nodig om in 2010 uit te groeien tot hét boegbeeld van de wereldwijde protestbeweging. Indignez-vous dook overal op in de bestsellerlijsten. Een striemende aanklacht tegen onverschilligheid, een warm pleidooi om onrecht in al zijn vormen te bestrijden. ‘Créer, c’est résister. Résister, c’est créer’, klinkt het in de slotregels.

Zo’n 5 jaar geleden publiceerde Naomi Klein The Shock Doctrine. Daarin toont ze overtuigend dat het neoliberalisme- onder invloed van Milton Friedman en zijn Chicago Boys - bewust gebruik maakt van oorlogen, conflicten en rampen om draconische maatregelen door te drukken.

Toen vorig jaar de federale overheid haar quotum voor werknemers met een handicap niet haalde, schreeuwde Nadia Sminate (N-VA) moord en brand. Benieuwd of ze ook zal reageren op de diversiteitscijfers die Vlaams emancipatieambtenaar Ingrid Pelssers bekend maakte (De Morgen, 31 januari). Daaruit bleek immers dat de Vlaamse overheid nog een serieus tandje moet bijsteken.

Zaterdag was het weer zover. Een baby, die voorlopig luistert naar de naam 'Pieter De Kleine', werd achtergelaten in de Antwerpse vondelingenschuif. Frustrerend nieuws, want als volksvertegenwoordiger diende ik in 2005 samen met Magda De Meyer een resolutie in om discreet bevallen mogelijk te maken.

Vanavond is het erop of eronder. De leden van sp.a Aalst beslissen of ze al dan niet in een coalitie stappen met N-VA en CD&V. Geen onschuldige keuze: N-VA schuift immers Karim Van Overmeire - voormalig Vlaams-Blokcoryfee - naar voor als schepen van Vlaamse Zaken en integratie. Ze bakken hun ajuin wel erg bruin in Aalst... Ik tekende alvast de petitie van de Noig Verontruste Aalstenaars.

Badasses: zo noemen de vrouwen van Hollaback! zich. Deze internationale beweging verzet zich nu al 7 jaar tegen seksuele intimidatie. Een thema dat door 'Femme de la rue', de documentaire van Sofie Peeters, ook bij ons in de belangstelling werd gekatapulteerd. Veel vrouwen herkenden zich in het verhaal van Sofie. Ook zij waren de schunnige voorstellen kotsbeu.

Liesbeth Homans (N-VA) stelt voor om een einde te maken aan de gratis stroom voor gezinnen uit de middenklasse. Alleen de allerarmsten zouden er in de toekomst nog recht op mogen hebben. De N-VA als verdediger van de armste gezinnen? Vergeet het: voor de gratis stroom moeten ook bedrijven meebetalen. En dat is wat N-VA écht dwarszit!